De magen zijn de avond ervoor gevuld met bami en gevulde koeken en nu zijn zij helemaal klaar voor 21,1km parcours door het centrum van de stad. De route voert hen langs -volgens de wervende tekst van de organisatie- "toeristische highlights die aparte sightseeing tour meer dan waard zijn".
Maar al die stenen, al dat beton, is wel even wennen voor onze natuurminnende Duinlopers. En met die enorme hoeveelheid mede-hardlopers (tussen de 13.000 - 14.000 1/2 marathonlopers) is het op sommige punten op het parcours ook dringen geblazen.
Maar dan ... na ruim 20km komt het 80-jaar oude Olympisch Stadion in het vizier. De rillingen lopen over je rug als je het stadion binnen holt. Vergeten worden de zware benen, de zere voeten, de hoge hartslag en de mind die zegt "ik wil dit niet meer, niet langer". Je holt nog 3/4 rondje over de oranjerode atletiekbaan, de laatste 50 meter pers je er nog een sprintje uit en dan passeer je voor de eretribune de finish. Kicken!
Voor Femke is dat moment na 2.02.46. Bij Agnes gaan na 2.09.50 de handen in de lucht en Gabrielle zet haar klokje uit als het 2.17.59 aanwijst.
Applaus en een diepe buiging voor deze Duinloperdames!
Het genieten van deze euforie en het rustig aan bijkomen van deze geweldige prestatie duurt maar kort. Na de finish worden de hardlopers direct opgezogen in de logistieke routering van medaille- en warmteveluitreiking. Daarna word je geacht in een zelfde tempo door te lopen naar de verzorgingspost buiten het stadion voor een flesje energiedrank en fruit. En weer daarna begint de zoektocht naar je loopmaatje en je tas met schone kleren. De 1/2 marathon van Amsterdam zit er weer er op. Deze kan voor 2014 van het hardlooplijstje afgevinkt worden.
Op naar huis. Op naar de volgende hardloopuitdaging, klein of groot.
Pssst, op zaterdagmiddag 22 november a.s. staat de Duinlopers Snertloop op de agenda, 5 of 10km!! ;-)
