Op Terschelling is een gezellige en opgewonden atmosfeer. Alles en iedereen is "druk" met wat straks komen gaat: de Berenloop! De hardlopers die uit de boot stromen, mengen zich met hardlopers op fietsen, met hardlopers die alvast aan het inlopen zijn en met de hardlopers die ruim op tijd klaar staan voor de start en zich warm proberen te houden in een vuilniszak. De Eilanders die niet hardlopen versieren straten, bouwen koek en zopies en plaatsen her en der muziekinstallaties. En natuurlijk ontbreekt de ijsbeer niet in het straatbeeld; allerhande knuffelberen zijn uit de mottenballen gehaald en op tuinhekken gezet of aan lantaarnpalen geknoopt.
Het blijkt nog een behoorlijk eind lopen naar de -gescheiden- kleedruimtes: de heren worden geaccommodeerd in de sporthal, de dames lopen door naar het zwembad. En hierdoor moeten we uiteindelijk nog haasten ook en worden we een pietsie zenuwachtiger dan we al zijn. Wat doen we aan? Niet vergeten het startnummer op te spelden! Waar zijn de veiligheidsspeldjes? Zit de chip goed in de veters gestrikt? Toch nog die banaan eten? Waar laten we onze tassen? Ooohh, er moet nog geplast worden! Welnu, die laatste zenuwplasjes worden maar in de struiken gedaan op weg naar de start.
Om 12.00 uur exact klinkt het startschot en zo'n 5 minuten later gaan de Duinlopers over de "startmat" en zet ieder zijn/haar stopwatch aan. Het parcours slingert zich het dorp uit, langs de (jacht)haven op weg naar Baaiduinen, Midsland, Landerum en Formerun en dan linksaf naar Midsland aan Zee. Het is ongelofelijk hoeveel mensen langs het parcours staan om de hardlopers aan te moedigen. Heel Terschelling is uit zijn huizen gestroomd om zich enthousiast de keel schor te schreeuwen en zich de blaren op de handen te klappen. In elk dorpje staat wel een een (drum)band om de lopers met een pittig rtimisch tempo op te zwepen. En net als je denkt dat het even rustig is langs de weg, zie je een verdwaalde open vrachtwagen met een dweilorkest of hoor je opeens de klanken van een accordeon. Deze Berenloop wordt door alle mensen van Terschelling gedragen, gesteund en mogelijk gemaakt. En die positieve energie straalt uit over de deelnemers. Het is hartverwarmend!
Bij Midsland aan Zee, we zitten inmiddels op zo'n 12km, gaan we over het duin linksaf het strand op richting West aan Zee. Een prachtig breed strand! Maar wel een strand met nat, kledderig zuigzand. Het worden 3 loodzware kilometers... Vervolgens krijgen we een mooi schelpenpad en koersen we aan richting West-Terschelling. En, zoals het vaak met alle dingen in het leven is, zit het venijn in de staart. In de laatste kilometers van een halve marathon willen we graag (kleine) versnelling realiseren, maar dat wordt ons op Terschelling niet gemakkelijk gemaakt. Het fijne schelpenpad gaat namelijk kilometers lang vals omhoog. Er lijkt geen einde aan te komen. Tegen de tijd dat we bij de dorpsgrens van West-Terschelling arriveren, doet alles ons wel pijn. Harde kuiten en billen en gevoelige scharnierende delen. Waarom doen we onszelf toch 21km aan, vragen we ons af. Maar dan zien we koek en zopie (waar we aan voorbij moeten lopen), we zien een ijsbeer en een sneeuwkanon dat sneeuw uitbraakt! We zien enthousiaste supporters. Én we zien we het afstandsbordje 20km, oftewel we hebben nog slechts 1km te gaan. Voor de één betekent dat nog 4,5 minuut hollen, voor de ander nog 6 minuten op karakter in straf tempo door gaan. Het parcours gaat nog 1x linksaf en 3x rechtsaf, voordat we onderaan de Dorpsstraat aan onze laatste klim beginnen en over een rode loper notabene naar de Brandaris, de finish, rennen. De stopwatch gaat uit, we hijgen hangend aan het hek uit en schuifelen vervolgens met een stuk plastic over de schouders en masse richting de dames die medailles uitdelen. En dat is toch waar we het voor gedaan hebben: die mooi, glimmende medaille!!
De "waterstanden" van de hardlopende Duinlopers op rij:
Marielle Spaans - 1.52.16
Louk Messing - 1.57.59
Agnes Blokker - 2.02.53
Martine Keijser - 2.02.53
En de eindtijden van de "vrienden van" willen we de lezer ook niet onthouden:
Willem Visser - 1.46.38
Bodil van der Ven - 1.52.16
Marion Levering - 1.53.53
Roos Verwer - 2.00.25
Leo Mayer - 2.03.45
De cooling down vindt plaats bij Café Restaurant Nap! Met de medailles om onze nek genieten we van het welverdiende goudgele vocht met schuimkraag, van beren(bitter)ballen en patat. Héérlijk!
De Berenloop is er eentje die je graag aan je hardloopkalender toevoegt. Terschelling is een eiland waar je graag terugkomt. Wie weet volgend jaar weer!
