Bij de vrachtwagens waar de persoonlijke tas afgegeven kan worden, ruikt het naar een mix van deodorant met tijgerbalsem. De variëteit in kleurige hardloopoutfits is enorm, ook qua samenstelling. De ervaren hardloper pikt de gelegenheidsloper er zo uit: trainingsbroek, shirts met lange mouwen, sneakers aan de voeten. Dat kan toch niet 16,1km goed gaan, want ...
... de aanvankelijk ideale weersomstandigheden blijken al hardlopend toch iets minder ideaal; door de hoge luchtvochtigheid voelt het erg drukkend en benauwd. Al na de eerste kilometer deelt de warme IJtunnel een flinke tip op het gestel uit. De ene Duinloper heeft hierna meer last van "oververhitting" dan de andere.
Ondanks de warmte, de zware benen, de hoge hartslag is het onderweg genieten van de muzikale kermis. Net in de ingang van de IJtunnel staat een percussieband bestaande uit 9 rood geklede dames die opzwepend op hun trommels slaan. Door de akoestiek van de tunnel krijgt elke ritmische slag een extra boost en komt de beat vol de trommelvliezen binnen. Net úit de IJtunnel staat een hippe jongeman vanuit een oude Bedford (vrachtwagen) hippe dance te draaien. Een lekkere ondersteuning als we nog steeds heuvel-op gaan.
In Amsterdam-Noord is het parcours een muziekale "strip"; we hollen we van DJ naar DJ, de één in een open Volkswagenbusje, de ander in een glitterend opgepimpte Fiat 500 en weer een ander achter een campingtafeltje met daarop een laptop en een versterker. We worden onderweg ook getrakteerd op live music varierend van het levenslied ("krijg toch allemaal de kolere" als wij passeren), folkrock en jazzy blues. En als er geen muziek klinkt, dan horen we de aanmoedigingen van alle 250.000 toeschouwers, groot en klein, jong en oud.
De snelste Duinloper is Marielle Spaans. Editie 2012 liep zij de 10 Engelse mijl samen met onze Robert van Boerdonk in 1.25.56. Editie 2013 holt ze speciaal vóór hem én op zijn startnummer in 1.24.18 naar de finish.
De andere 9 Duinlopers leveren ook elk een individuele prestatie van formaat, want alle dames bereiken vol trots hardlopend de eindstreep. Applaus voor ieders uitslag!
Mariëlle Spaans - 1.24.18
Olga Duin - 1.27.37
Femke Waasdorp - 1.29.02
Esther Nederkoorn - 1.30.32
Angelique IJpelaan - 1.31.52
Agnes Blokker - 1.33.46
Martine Keijser - 1.33.46
Monique de Graaf - 1.37.52
Karin Liefting - 1.46.53
Miranda Laan - 1.51.01
Maaike Bitter - 1.55.14
Met de endorfinen hupsend en tollend in het lijf begint dan de volgende uitdaging. In de stroom van net gefinishte Dam tot Damlopers naar de broodnodige verfrissing en de felbegeerde medaille lopen gaat nog. Maar de weg naar de kledinguitgifte, de sporthal en het feestpark is van een geheel andere orde. Het is te vol, het is te onduidelijk wat waar is, het is te ver. Een weg terug naar de finish om bijvoorbeeld een hardloopmaatje op te vangen, is er niet. Dat is jammer, want hiermee gaat de euforische stemming als een nachtkaars uit en dreigt het gevaar van "situationeel klagen". De odeur van deodorant en tijgerbalsem is namelijk getransformeerd in zure zweetlucht en al die natte, plakkerige lijven tegen elkaar is ongewenst intiem op weg naar de te drukke en te onduidelijk gelegen kledinguitgifte. Gewild of ongewild leidt de routing daarna langs het feestpark naar de pendelbussen. Voor we het weten zitten we in de bus die ons naar het treinstation brengt.
Daarmee laten we het hardloopspektakel Dam tot Damloop 2013, misschien iets sneller dan gewenst, achter ons. Met wat harde kuiten en gevoelige bovenbenen hangen we de welverdiende medaille nog eens om onze nek. We kijken nog eens naar onszelf op de persoonlijke Asicsvideo en heel voorzichtig denken we aan de volgende hardloopuitdaging: de Duinlopers Snertloop op 9 november a.s.!
