De grote vraag die menig ervaren Groet uit Schoorl hardlopende Duinloper al dagen, in elk geval tijdens de laatste training, bezighoudt is: "welke kleur handdoek zullen we bij de finish krijgen?". De Duinlopers die voor de eerste keer aan deze loop meedoen, zijn ondertussen mentaal aan het omschakelen van "hardlopen voor een glimmende medaille" naar "hardlopen voor een handdoek!".
Ondertussen heeft iedereen de zenuwen onder controle; deze nemen veel minder de overhand dan 6 weken eerder voor Egmond. Dat zit 'm enerzijds in de afstand; menig Duinloper die in Egmond 21.1km aftikte, heeft nu gekozen voor de 10km. Toch gewoon lekker maar de helft zo ver en de helft zo lang onderweg.
Anderzijds staat Schoorl bekend als een minder zwaar parcours dan Egmond. De route gaat vooral over verhard pad met hier en daar een beetje stijgen. Maar wat omhoog gaat, gaat ook weer omlaag, nietwaar?! En, geen heroïsche kilometers over het strand. Consequentie hiervan is wel dat iedereen het "een soort van" verplicht is aan zijn/haar hardloopmoraal om Schoorl een stap sneller te lopen dan Egmond. Oftewel, hup uit je comfortzone.
En dat doet onze Femke, op de 21,1km. Samen met Monique (maar dat weten ze niet van elkaar) zijn zij de enige Duinlopers op deze afstand en staan zij om 11.00 uur klaar in het startvak. Van te voren heeft Femke een adequate studie gemaakt van de weersvoorspellingen; ze laat de dikke wintertight en -shirt voor wat ze zijn en ze kiest voor een wat meer zomers setje. En dat blijkt een goede keuze, want onderweg schijnt de zon en is het in de duinen aangenaam warm en eigenlijk prima loopweer. Femke loopt in 1 uur 54 minuten en 45 seconden naar de finish, alwaar haar een schitterende handdoek wordt uitgereikt. Eind januari nog dacht Monique dat ze Schoorl moest laten schieten omdat ze tijdens de wandelmarathon zeer pijnlijk door haar rug was gegaan. De klachten zijn gelukkig dusdanig afgezwakt dat zij op deze zondag denkt: "wie niet waagt, die niet wint, maar dan doe ik het wel heel rustig aan". Want Monique beschikt over voldoende basisuithoudingsvermogen om deze afstand na 2 weken niet trainen tóch te kunnen volbrengen. In 2.12.19 legt zij deze 21,1km af, een prima prestatie waarbij "dat heel rustig aan doen" eigenlijk best mee is gevallen.
In de middag is het de beurt aan twee handen vol Duinlopers die de 10km gaan bedwingen. Kristel, Patricia, Bianca, Martina, Marion, Natalie, Christina, Gabrielle en Agnes knallen rond kwart voor drie het startvak uit. De eerste kilometers voelen onwennig, is het zoeken naar het eigen ideale tempo (tempo 1,5 - 2) en daarna is het de schone taak om dat straffe tempo vast te houden tot aan de finish. En dat terwijl het best warm blijkt te zijn. Halverwege het parcours wordt een enkele Duinloper geconfronteerd met een mede-hardloper(s) die gereanimeerd wordt, eerst door andere mede-hardloper(s) en daarna door ambulancepersoneel. Van schrik en bezorgdheid schiet door deze aanblik en de bezorgdheid om het slachtoffer de eigen hartslag acuut omhoog en de vliegt de ademhaling uit de bocht. Het duurt even voordat het eigen ritme en de focus weer teruggevonden wordt. (red: gelukkig maken de beide personen het naar omstandigheden het goed. Het nut en de noodzaak van kúnnen reanimeren blijkt in deze situatie. Het stond al op de planning: medio februari -maart organiseren wij voor onze Duinlopers een avond reanimeren/AED)
In de groep Duinlopers loopt iedereen naar eigen kunnen, conditie en kracht. De gemiddeld snelheid loopt uiteen tussen 8,5 en 12,2km per uur. Als snelste finisht onze nieuwbakken Duinloopster Bianca; zij zet een supertijd van 49.14 neer. Marion volgt even later in 52.23. Kristel blijft Martina en Patricia net voor en finisht in 53.07. Martina volgt namelijk in 53.47 en Patricia gaat na 53.54 over de eindstreep. Agnes zet een knappe tijd van 55.25 neer. Gabrielle doet het ook gewoon in 1.01.46. Christina is na 1.06.27 klaar en Natalie presteert met een eindtijd van 1.09.50.
Deze Duinlopers hebben er 10km voor moeten hardlopen, maar bij de finish is dan eindelijk het moment waarvoor ze het allemaal gedaan hebben. Daar krijgen ze de beloning uitgereikt: de handdoek. En editie 2015 is deze handdoek … zwart! Wat een feest!
Duinlopers, applaus voor jezelf. Wéér goed gedaan!
PS 1: de eindtijden zijn natuurlijk ook terug te vinden onder Uitslagen.
PS 2: heb je wel Groet uit Schoorl 2015 gelopen, maar vind je jezelf niet terug in de Duinlopers annalen? Laat het ons direct weten: deduinlopers@gmail.com. Ook jij verdient een digitaal podium.
