Het is zondagochtend rond 10.00 uur als een volgepakt Duinlopersbusje met Christina achter het stuur gierend naar Heiloo rijdt. Daar breidt het gezelschap zich uit met Heiloose Duinlopers om in de trein van 10.56 uur met hun gekakel en gesnater een treincoupé onveilig te maken. Ondertussen zijn Monique met haar gezin en Kristel met haar gezin al separaat richting Zandvoort afgereisd.
In Zandvoort vinden ze een tent waar ze zich ongegeneerd kunnen omkleden en tassen kunnen achterlaten. Dan is het tijd voor de groepsfoto en voor de allerlaatste zenuwplasjes in die immer propere dixies (nóóit achter een man in de rij gaan staan ... die duiken alleen de dixie in als ze voor een grote boodschap moeten).
Hoewel 20 maart 2016 officieel de 1e dag van de lente is, doet niets in het weer van deze zondag je daar aan denken. Het is grijs en grauw, het miezert zo nu en dan wat motregen, de wind waait fris uit het noordwesten en de temperatuur blijft steken op zo'n 7 graden.
Rond de klok van 13.00 / 13.30 uur uur klinkt voor onze Duinloperdames het startschot. De eerste 4 km gaan over het racecircuit dat voor de debutanten wellicht onverwacht uitdagend en heuvelachtig is. Maar omdat het speciaal blijft om hardlopend door de Tarbanbocht, over de Hunserug, over het Scheivlak op weg naar de Arie Luijendijkbocht (wie kent hem nog?) te gaan, brengt dit stuk van het parcours meer dan voldoende afleiding. Het volgende 4-km traject daarentegen valt menigeen een stuk zwaarder: over het strand dat juist op deze dag en op dit tijdstip loodzwaar blijkt te zijn. Het is hartstikke vloed, het zand is zacht en droge voeten houden blijkt schier onmogelijk. Met natte voeten wacht dan een stukje door het duin om daarna weer 4km -tegenwind- terug te hollen. In het dorp is gelukkig weer genoeg te zien (publiek) en te horen (lekkere harde muziek), waardoor die natte voeten enigszins vergeten kunnen worden. Dan komt het moment van versnellen; die laatste paar honderd meter jezelf volledig uit je comfortzone hollen, op weg naar de finish. En dan heb je "zomaar" 12km afgelegd, krijg je een medaille omgehangen en herenig je weer met je Duinloperdames om ervaringen uit wisselen.
Door het mega zware strand zijn er geen PR's gelopen, maar dat maakt ieders prestatie niet minder goed of minder waardevol. Ons Bianca is -wederom- de snelste Duinloper; zij finisht in 1.07.16 Marion S. heeft 1.11.51 nodig, direct gevolgd door Chantal in 1.11.53. Zij verbetert deze editie haar PR wel, met maar liefst 6 minuten. Kristel loopt een mooie tijd van 1.12.07. Ons Agnes heeft bij de eerste golf zout water over haar voeten vast gevloekt en gescholden; zij komt met natte voeten in 1.14.52 over de eindstreep. Toos debuteert op een grootschalig hardloopevenement; ze heeft met volle teugen van alles om haar heen genoten. En op een eindtijd van 1.16.29 kan ze hartstikke trots zijn. Patricia, pas sinds februari weer up&running na een blessure, is hopelijk zeer tevreden met 1.19.23. Ons Marion T. heeft haar kracht weer laten zien: altijd doorgaan. In 1.20.01 tikt zij 12km af. Evelyn B. zit haar op de hielen en finisht in 1.20.15. Jeannet heeft slechts 1 seconde meer nodig: 1.20.16Christina doet hier haar 1e 12km en kan een knappe 1.25.02 noteren. Ons Natalie volgt vlak achter Christina en kan voor haar 1e Zandvoort 1.27.46 in haar hardloopstatistieken bijschrijven.
Ons Monique doet altijd een familie-hardloopdag; met het gezin worden diverse afstanden getäckeld. Zelf bijt ze zich vast in de 5km en voor deze afstand heeft ze slechts 26.18 nodig.
Ieder van onze dappere Duinloperdames heeft een fantastische prestatie geleverd, is een geweldige 12km- (of 5km-) ervaring rijker, heeft er een glimmende medaille bij en heeft weer ervaren dat hardlopen ontzettend leuk is. Niet alleen vanwege het hardlopen, maar ook door alle gezelligheid die je er met elkaar bij krijgt.
Groot applaus voor jezelf, wij zijn weer super trots op jullie!
Ons Margret W. doet geen Zandvoort, maar een weekendje Ameland om daar de Vuurtoren Trail (18km) te lopen, een uniek parcours dwars door de Amelandse natuur over paadjes die normaal niet opengesteld zijn voor het publiek. 95% van het -heuvelachtige- parcours is onverhard. Denk aan: bospaden, mul zand, duinen en strand. En in dat parcours blijft de vuurtoren altijd het baken. Qua zwaarte is het minstens te vergelijken met een halve marathon.
Hoewel het niet vanzelf gaat en het altijd weer een uitdaging is (dat is nu juist het leuke er aan), heeft onze "queen of trailrunning" het wel weer even gedaan! Hulde en respect voor Margret!
Workshop Yoga4Runners
Heb je je al aangemeld voor onze workshop Yoga4Runners op zondagochtend 3 april a.s. (11.15 - 12.30 uur)? Dat is écht heel fijn voor je hardlooplijf en -mind.
Ook niet-Duinlopers zijn ook welkom. Graag van te voren even aanmelden via deduinlopers@gmail.com.
